نشست بخش در جستجوی راهی نو، تحت عنوان «پروژه روزمرگی‌های معاصر؛ بررسی مجموعه‌های مطالعه محور در عکاسی» با سخنرانی علی میر اسماعیلی برگزار شد.
در ابتدای این نشست، میراسماعیلی به توضیح پروژه روزمرگی‌های معاصر پرداخت و گفت: این پروژه از دو سال پیش و با دغدغه پرداختن به شرایط انسان معاصر آغاز به کار کرد. در فصل نخست موضوع ارتباط انسان معاصر با محیط پیرامون در امر واقعیت را مد نظر قرار دادیم.
در ادامه فیلمی از مجموعه کجواج¬ها که توسط معصومه شصتی ارائه شده بود، به نمایش گذاشته شد. میر اسماعیلی پس از نمایش این فیلم گفت: برخی از هنرها نظیر نقاشی، فرایند لذت بردن هنرمند از خلق اثر را در بر دارند اما در عکاسی از آنجایی که زمان خلق عکس کوتاه است، این لذت کمتر وجود دارد به همین خاطر رویکرد ما این است که اساسا کارها به صورت نمایشگاه ارائه شود تا با ارتباطی که بین مخاطب و نمایشگاه ایجاد می شود، عکاس بتواند لذت ارائه را تجربه کند.
این کارشناس درباره آغاز روند کجواج ها گفت: فراخوانی را منتشر کردم و با علاقه¬مندان اهداف پروژه را طرح کردم. قصد داشتیم که بستر کار تصویر باشد اما نمی¬خواستیم که روند کلاسیک را دنبال کنیم. در این پروژه پنج نفر کار ارائه کردند و تمام تلاش بر این بود که ارتباط انسان و واقعیت را به تصویر بکشیم.
در ادامه فیلمی از آثار الهه زکوی با عنوان «دوبارگی یک واقعیت سوخته» به نمایش گذاشته شد که بر نمایش مصادیق خشونت تاکید داشت.
میراسماعیلی ادامه داد: در بخش ارائه با ساختارهای کلیشه‌ای روبرو هستیم، بر همین اساس با مطالعه کتاب‌هایی را معرفی کردیم.
عکاسی ابزاری برای تفکر است
دومین بخش در جستجوی راهی نو، عصر روز چهارشنبه 21 آذرماه تحت عنوان «پشتکار؛ تجربه شخصی» با سخنرانی اسماعیل عباسی برگزار شد.
در ابتدای این نشست، عباسی به توضیح تجربه‌های شخصی خود پرداخت و گفت: زلزله دیجیتال چه در تدریس و چه عکاسی‌هایم تجربه خاصی به وجود آورد زیرا سبب شد که نگاه متفاوتی بر من و آثارم حاکم شود. عکاسی صرفا عکاسی نیست و ابزاری برای تفکر است. به همین خاطر همواره به دانشجویان می‌گویم که وقتی دیافراگم خود را در تاریکخانه می‌بندید، این پدیده را فقط برای کم کردن نور نبینید. یعنی باید به هر پدیده و اتفاقی در قالب علت و معلولی بنگرید، بنابراین ما باید درباره تمام پدیده‌ها بیاندیشیم.
عباسی تصریح کرد: علی¬رغم خوبی‌هایی که عکاسی دیجیتال دارد، متاسفانه به دلیل سرعتی که به کار بخشید، باعث رسیدن سریع به نتیجه شد. روند انتظار کشیدن برای رسیدن به نتیجه، پدیده‌ای بود که عکاس را به درنگ و حوصله به خرج دادن، دعوت می‌کرد و در نتیجه امکان تفکر و اندیشیدن را به هنرمند می‌بخشید. وقتی نگاهتان صرفا به نتیجه است، قطعا درنگ لازم را انجام نمی‌دهید و آن را در ذهن خود نمی‌چرخانید، به همین خاطر کار جدی جلوه نمی‌کند البته با پدیده‌های نو مخالف نیستم اما مخالف از بین رفتن و گرفتن تفکر افراد، هستم. اندیشیدن در نظام آموزشی ما فراموش شده است.
این مدرس دانشگاه تصریح کرد: اسناد و مقالات چندانی از عکاسی پس از دوره قاجار نداریم. متاسفانه دلیل این امر صرفا یک حلقه مفقوده یا فرسوده نیست و عوامل بیشتری در این امر دخیل هستند.
عباسی با نمایش نمونه‌هایی از آثار خود در کودکی، بر لزوم جدی گرفتن پشتکار برای پیشرفت تاکید کرد و گفت: علاقه¬ام به مجلات سبب شد که با آثار بزرگی از نویسندگان بزرگ آشنا شوم و آن‌ها را در گام نخست بشناسم.
نشست آموزش سیستماتیک عکاسی
سومین نشست در جستجوی راهی نو روز چهارشنبه 21 آذرماه باعنوان «آموزش سیستماتیک عکاسی»، با سخنرانی محمد مهدی قلمسیاه برگزار شد.
در این نشست، قلمسیاه به تعریف سیستم خطی و سیستماتیک پرداخت و گفت: تفکر سیستمی در مقابل تفکر خطی و منطقی قرار دارد و خاستگاه این تفکر مصادف با انقلاب صنعتی است. در واقع این تفکر به افراد القا می‌کند که هر کس صرفا وظایف خود را انجام دهد، بنابراین نوع بشر از این جنس نگاه به غایت استفاده کرده است. در این دوره نمی‌توان با جنس نگاه خطی به جهان پرداخت و نیازمند یک تفکر سیستمی هستیم. سیستم ویژگی‌هایی چون اجزا، تعامل و رفتار را در دل خود دارد که هر کدام تاثیر مهمی بر روند سیستم دارند.
او ادامه داد: باید روابط آموزش عکاسی را در یک روند سیستمی با تمام مسائل مرتبط با آن مورد بررسی قرار داد.
روابط عمومی
تاریخ خبر: 1397/09/22