نوشین وفادار با عنوان «چطور سمن ها می توانند در آینده عکاسی موثر باشند؟» در برنامه "در جستجوی راهی نو" عصر روز پنج شنبه 22 آذرماه در خانه هنرمندان ایران سخنرانی کرد.
در این نشست، وفادار گفت: باور دارم که عکاسی به مردم نیاز دارد. با توجه به اینکه NGO یعنی افرادی که فصل مشترک با یکدیگر دارد و نظیر عکاسان آرمان ها و نگاه مشترکی را دنبال می کنند، می توانند در مسیر عکاسی موثر عمل کنند. NGO سازمانی غیردولتی است که اولین بار 70 سال پیش، سازمان ملل متحد به عنوان نخستین سازمان غیردولتی ثبت شد.
او با اشاره به شروع کار «کانون گسترش عکاسی» گفت: پس از 19 سال کار دولتی به این نتیجه رسیدم که مناسبات اداری جوابگوی عکاسی شهر من نیست لذا به این ایده اندیشیدم که سازمانی غیردولتی تاسیس کنم. این ایده یک سال بعد توسط یک هیات 9 نفره شکل گرفت و یک سازمان مردم ایجاد شد. تشکل‌ها می توانند پاسخگوی چالش های مردمی باشند زیرا اساسا NGO به دنبال راه حل ها هستند و سعی در حل کردن مسائل توسط خود مردم دارند.
وفادار ادامه داد: سمن عکاسی یک سازمان مردم نهاد است که به سراغ نیازهای مردم می رود. در کانون گسترش عکاسی بر این باوریم که حقوق عکاسان را خود مردم و عکاسان باید تعریف کنند. زمانی که کانون گسترش عکاسی شکل گرفت، ما در شهری آن را ثبت کردیم که دانشگاه هنر نداشت. مشهد دانشگاه هنر ندارد البته موسسات و آموزشگاه‌های مختلفی در این شهر فعالیت می کنند اما نبود دانشگاه هنر، نخستین چالش ما بود که در راستای آن بسیار با وزارتخانه مذاکره کردیم. عکاسی آزاد در شهر مشهد ممنوع است بنابراین نیازمند بحث حمایتی در این بخش بود. در این راستا ما وارد عمل شدیم و اواخر سال 93 برنامه مدون و ثابتی را تحت عنوان گشت عکاسی شهری به راه انداختیم که برای آن مجوزهای کوتاه مدت با تعداد محدود دریافت کردیم. یک سال و نیم بعد این حرکت به برنامه بین المللی Photo Walk متصل شد.
بخش دوم "در جستجوی راهی نو" با عنوان «عکاسی خیابانی» با سخنرانی مجید دوخته چی ¬زاده، برگزار شد.
در این نشست، دوخته چی زاده گفت: در سال 54 وارد تلویزیون و سینما شدم و سال 55 پروژه مستندی را آغاز کردم که سه سال بعد به اتمام رسید و سال 59 به نمایش گذاشته شد. من نیز مانند سایر عکاسان با شروع جنگ، وارد این عرصه شدم و تجربیات جدی خود را در این بخش شروع کردم. عکاسی جنگ آموخته های زیادی برایم داشت که در سایر بخش ها از آن بهره بردم. بعدها عکاسی مستند و فتوژورنالیسم را کنار گذاشتم اما سال ها بعد دوباره به این عرصه بازگشتم. در این مسیر اتفاق عجیبی رخ داد زیرا وقتی پشت دوربین ایستادم، دیدم که دیگر نمی‌توانم عکاسی مستند کنم. مدت زیادی تلاش کردم تا بتوانم کار با دوربین 35 میلیمتری را شروع کنم. در اواخر سال 80 مسافرتی به کانادا رفتم و به عکاسی خیابانی پرداختم. با این که به نظر ساده می‌رسد، عکاسی خیابانی کار بسیار دشواری است زیرا باید مانند یک روح باشید که مردم شما را نبینند. یک عکاس خیابانی اگر دیده شود، مردم از او دوری می کنند، بنابراین عکاسی خیابانی نیازمند یک دوربین کوچک است. در عکاسی خیابانی نخست، نیاز است که نگاه شما تسریع شود بنابراین ذهن، قلب و بدن شما باید در یک راستا حرکت کنند. به این دلیل عکاسی خیابانی را دوست دارم که روح جستجوگر فرد را تقویت می کند. در عکاسی خیابانی باید جستجو کنیم بنابراین باید چیزهایی را ببینیم که دیگران نمی بینند.
روابط عمومی
تاریخ خبر: 1397/09/23